قزوین از شهرهای توسعه یافته ایران است که قدمتی تاریخی دارد. تاریخ این شهر با توجه به کشفیات باستان شناسی به پیش از اسلام باز می‌گردد. در زمان شاه طهماسب صفوی این شهر به عنوان پایتخت ایران انتخاب شد که از آن دوران با نام عصر تحول و طلایی این شهر یاد می‌کنند و از این زمان قزوین به محل تجمع دولتمردان، علما، اندیشمندان و صاحبان حرفه و فن و هنر تبدیل شد. در این شهر تاریخی آثار و بقایای به‌جا مانده از دوره‌های مختلف صفوی، افشاریه، زندیه و قاجاریه وجود دارد که امروزه این شهر را به یکی از مهم‌ترین قطب‌های گردشگری ایران تبدیل کرده است. این شهر پس از پایتخت شدن به دلیل حضور شاهزادگان و امیران در دوره‌های مختلف تاریخی دارای عمارت‌ها و کاخ‌های متعددی است که امروزه از جمله جاهای دیدنی قزوین محسوب می‌‌شوند. عمارت شهرداری قزوین نیز یکی از همین عمارت‌های تاریخی است که از آن به عنوان یکی از اولین شهرداری های ایران یاد می‌کنند که به دست روس‌ها در سال ۱۳۰۶ بنا شده است.
عمارت شهرداری قزوین یا موزه بلدیه کنونی مربوط به دوره قاجار است و در خیابان شهرداری قزوین واقع شده است. ورودی بنا دو پله بلندتر از کف حیاط است و به صورت یک ایوان جلو آمده و دارای ۶ ستون است. اطاق ورودی که از ایوان منشعب می‌شود ساده و مربع شکل است و دارای کفی با کاشی‌هایی به رنگ سیاه و سفید و سقفی ساده و تخت است.
براساس تحقیقات انجام گرفته توسط مهدی نورمحمدی، مشاور فرهنگی شهردار قزوین ساختمان عمارت شهرداری قزوین از قدیمی‌ترین عمارت‌های شهرداری است که از سال ۱۳۰۶ شهرداری قزوین درآن مستقر شده است. مجموعه شهرداری قزوین یا موزه بلدیه کنونی قبل از جنگ جهانی اول توسط شرکت روسی به نام شوسه که راه سوشه از قزوین به تهران را راه اندازی کرد، احداث شد و متعلق به این شرکت بوده است که آن‌ها این مجموعه را گسترش داده و با ایجاد منبع آب و کلیسای کانتور که کوچکترین کلیسا در نوع خود محسوب می‌شود، همچنین استفاده از عمارت شهرداری به عنوان باشگاه در این مکان زندگی می‌کردند. اما بعد از جنگ موظف به دادن غرامت به ایران شدند و این مجموعه تحویل بلدیه قزوین شد.
این عمارت پس از انجام عملیات مرمت به موزه بلدیه تغییر کاربری داد و از جمله آثاری که در این موزه به نمایش گذاشته شده است می‌توان به زین اسب، دستگاه تایپ و رادیوگرام صدرالعلما (اولین شهردار قزوین)، مکاتبات اداری، نامه‌های ارسال شده توسط مردم، بیش از ۲۰۰۰ سند از حوزه‌های شهرداری و نیز اسنادی در خصوص شرکت‌های زیر مجموعه شهرداری همچون شرکت آب و برق، در معرض دید قرار داده شده‌اند.
این اثر در تاریخ ۲۷ بهمن ۱۳۷۸ با شماره ثبت ۲۵۸۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. متاسفانه بازدید از داخل این بنا تنها در ایام نوروز امکان پذیر است.
نویسنده: بهاره غنچه