معبد آناهیتا کنگاور بزرگ‌ترین بنای سنگی ایران پس از تخت جمشید است و از آثار باستانی دوران پیش از میلاد مسیح به‌شمار می‌آید. بنابر نوشته‌های تاریخی، این معبد که به‌عنوان آتشکده‌ای برای احترام و پاسداشت مقام الهه‌ی آب، آناهیتا مورد استفاده قرار می‌گرفت، پس از ظهور اسلام در ایران دچار تغییرات بسیاری شد و همین امر ابهامات زیادی را در مورد تاریخچه، معماری و نوع استفاده از بنا به‌وجود آورد. این بنای عظیم تاریخی روی تپه‌ای به ارتفاع حدود ۳۲ متر نسبت به زمین‌های اطراف واقع شده است. جوی‌هایی سنگی در اطراف معبد، آب رودخانه را میزان و به طرز باشکوهی به آبگیری در وسط معبد آناهیتا هدایت می‌کردند. نوع تقسیم آب و جریان آب درون معبد آناهیتا یکی از شگفتی‌های مهندسی در آن دوران است تا این عنصر مقدس را به زیباترین شکل ممکن به نمایش بگذارند. این اثر ارزشمند به شماره‌ی ۳۱ در سال ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.