مسجد اعظم قم در جبهه‌ی غربی حرم حضرت معصومه (س) به سعی و اهتمام آیت الله بروجردی در سال ۱۳۷۴ هجری قمری و توسط استاد حسین‌بن محمد معمار، معروف به استاد لرزاده بنا شد. با مساحت تقریبی ۱۲۰۰۰ مترمربع، این مسجد به جهت بزرگی و عظمت، مسجد اعظم نام گرفته است. کلیه‌ی ساختمان مسجد را با بتون مسلح بنا کرده‌اند و به همین دلیل از نظر استحکام، از بناهای کم‌نظیر اسلامی محسوب می‌شود. مسجد، چهار شبستان دارد که مساحت شبستان زیرگنبد ۴۰۰ مترمربع و شبستان‌های جانبی آن هر کدام ۹۰۰ مترمربع است. در طرف شمال مسجد نیز شبستان زیر ساعت با مساحتی حدود ۳۰۰ مترمربع قرار دارد. ارتفاع سقف هر یک از شبستان‌ها با سطح آن حدودا ۱۰ متر برآورد می‌شود. در ضلع غربی مسجد سرویس بهداشتی، وضوخانه و محلی برای استراحت خادمین احداث کرده‌اند. همچنین کتابخانه‌ای با دو سالن مطالعه و یک سالن مخزن در ضلع غربی صحن مسجد بنا شده است که درب ورودی آن در طرف راهرو ورودی مسجد اعظم قرار دارد. مسجد دارای گنبد بسیار بزرگی به قطر ۳۰ مترمربع و به ارتفاع ۱۵ مترمربع از سطح پشت بام و به ارتفاع ۳۵ مترمربع از کف شبستان است و گلدسته‌هایی بلند به ارتفاع ۲۵ مترمربع از سطح زمین و دو ماذنه به ارتفاع ۵ مترمربع دارد. همچنین یک برج با ساعت زنگی بزرگ و زیبا در شمال مسجد جای گرفته است که از هر چهار جهت دیده می‌شود. فرش‌های داخل شبستان‌ها نیز که مخصوص مسجد بافته شده‌اند، از نوع قالی‌‌های کرمان هستند. مسجد اعظم از نظر تزیینات، کاشی‌کاری و جلوه‌های هنر اسلامی از نمونه‌های مورد توجه در قرن اخیر به‌شمار می‌رود.