قلعه سریزد یکی از کهن‌ترین و بزرگ‌ترین صندوق امانات بانکی ایران و جهان بوده است. قدمت این قلعه تاریخی به حکومت ساسانیان (قرن سه تا هفت میلادی) برمی‌گردد. قلعه به‌منظور ذخیره‌سازی غلات و مواد غذایی استفاده می‌شد که در آن زمان از ارزش خاصی برخوردار بود. علاوه بر غلات، پول، طلا و زیورآلات روستاییان نیز در مواقع هجوم و غارت در این قلعه نگهداری می‌شد. گرداگرد بنا را خندقی به عرض تقریبی ۶ متر و عمق بین سه تا چهار متر محصور کرده است. همچنین قلعه دارای دو دیوار متحدالمرکز تودرتو با برج و باروهایی بلند و تسخیر‌ناپذیر است. درب اصلی قلعه به‌صورت متحرک بود و به‌وسیله طناب و قرقره‌هایی از سمت پایین به بالا باز و بسته می‌شد. زمانی که درب اصلی به‌وسیله دشمن شکسته می‌شد و دشمن به درون قلعه راه می‌یافت، درب دوم قلعه بسته می‌شد. قلعه سریزد دارای سه طبقه است و مصالح مورد استفاده در آن شامل خشت، گل، آجر و گچ می‌شود. تزییناتی نظیر کادربندی و شومینه‌سازی نیز در آن دیده می‌شود. در دو طرف راهروها، اتاق‌های متعدد حجره مانندی است که هر کدام دارای درب و کلیدی مجزا بوده‌اند. این اثر در تاریخ ۲۷ خرداد ۱۳۵۴، با شماره ثبت ۱۰۸۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.