قنات قصبه از حیرت‌انگیزترین پدیده‌های ساخت دست بشر و نمادی از همنوایی بشر با طبیعت است. با طول ۳۳ کیلومتر، این قنات از دو رشته اصلی به نام قصبه و دولاب تشکیل می‌شود که مجموعا ۴۲۷ میله چاه دارد. چاه‌های قنات قصبه به دو صورت چاه‌های کم‌عمق و عمودی و چاه‌های عمیق و پله‌ای هستند، به این معنی که ابتدا ۷۰ تا ۱۰۰ متری چاه عمودی حفر شده است و سپس با زاویه قائمه در کف آن، کانال افقی و بلند هوا، به سمت مسیر قنات به طول سه تا پنج متر قرار دارد. مقنی به تعداد هر چاه، چرخی در انتهای کانال‌های افقی و بر فراز چاه‌های عمودی استوار می‌کرد. فضای داخلی قنات دارای کانال‌ها و تونل‌های اعجاب‌انگیزی است که با بررسی‌های انجام یافته روی آن حفره‌هایی مشخص‌شده، ظاهرا این قسمت‌ها برای قرار دادن چراغ، پیه سوز و وسایل روشنایی به کار می‌رفتند. این اثر مهم در در تاریخ ۲۴ تیرماه ۱۳۹۵ در یک پرونده به نام قنات‌های ایرانی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید و از آثار ملی ایران نیز محسوب می‌شود.