مسجد داش آغلیان با قدمتی که به اواخر دوران قاجار بازمی‌گردد، در خیابان انقلاب (خیابان تبریز) خوی قرار دارد. زیربنای مسجد حدود ۴۰۰ متر مربع است و در ساخت آن از هیچ ستونی استفاده نکرده‌اند. بام مسجد شیروانی و سقف آن چوبی است. مصالح به‌کار در ساخت مسجد شامل چوب، سنگ و آجر می‌شود. دلیل نامگذاری این مسجد را در برخی کتب تاریخی چنین نوشته‌اند که محل مسجد خانه‌ی سیدی بود. وی در شب عاشورای یکی از سال‌ها، در خواب چند نفر زن سیاهپوش را در حیاط و دور سنگی در آن می‌بیند که در حال عزاداری هستند. از خواب می‌پرد، به سوی حیاط و سنگ می‌رود و قطرات اشک را روی سنگ می‌بیند. موضوع با یکی از عالمان درمیان گذاشته می‌شود و در نهایت خانه‌ی او به مسجد تبدیل می‌شود. داش آغلیان به معنی سنگی است که گریه می‌کند و این سنگ همچنان در مسجد نگهداری می‌شود. مسجد داش آغلیان در دوم شهریور ۱۳۷۸، با شماره ۲۳۹۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.