آبشار شلماش از مهم‌ترین و زیباترین آبشارهای استان آذربایجان غربی است که در جنوب شهرستان مرزی و کردنشین سردشت قرار دارد. شلماش از سه آبشار پشت‌سرهم تشکیل شده است.
برای دیدن این آبشار باید به روستای شلماش در ۱۵ کیلومتری سردشت بروید. در این مقاله از کجارو به معرفی آبشار شلماش خواهیم پرداخت؛ با ما همراه باشید.
آبشار شلماش کجاست؟
عکاس: محمدیان
آبشار شلماش در استان آذربایجان غربی و در ۱۵ کیلومتری جنوب شهر کردنشین سردشت واقع است. این آبشار در بخش مرکزی سردشت، دهستان باسک کولوسه، نزدیک روستای سرسبز و جنگلی شلماش قرار دارد.
چرا این آبشار، شلماش نامیده می‌شود؟
عکاس: رعنا پیروزیان
آبشار شلماش در شهری کردنشین قرار دارد و نام آن نیز از زبان کردی گرفته شده که به‌معنای تخته سنگ بسیار بزرگ است و به‌دلیل ارتفاع و سنگی بودن کوهی که آبشار از آن جاری می‌شود، به این اسم معروف است.
شلماش، آبشاری سه طبقه
عکاس: محمدی
وقتی به آبشار شلماش برسید و خودروی خود را پارک کنید، صدای جوش‌وخروش آبشار را خواهید شنید؛ کمی آن‌طرف‌تر در ۲۰ متری‌تان می‌توانید اولین آبشار را ببینید. شلماش از سه آبشار تشکیل شده است که شاید دیدن آن شما را به یاد آبشار معروف و مشهور نیاگارا بیندازد.
برای دیدن دو آبشار دیگر باید به پایین دره بروید که در گذشته رسیدن به آن، آسان و خالی از خطر نبود؛ اما نگران نباشید، در حال حاضر با گذاشتن پله‌ها و حصارهایی برای رفاه حال گردشگران، دسترسی به آن راحت شده و کافی است که حدود ۴۰۰ پله را به پایین دره بروید. همان طور که در حال حرکت به‌سمت پایین دره هستید، از تماشای منظره‌ی بدیع و بی‌مانند آبشارها و تلاقی آب و سنگ غافل نشوید و حتما لحظه‌های فراموش‌نشدنی این گردش را در قاب به‌یادماندنی عکس و فیلم ماندگار کنید.
آبشارهای سه قلوی شلماس حدود ۲۰۰ متر ارتفاع دارند که در انتهای دره، حوضچه‌ای تماشایی را تشکیل می‌دهند. آب این آبشارها از رودخانه‌ی زاب کوچک سرچشمه می‌گیرد. این رودخانه روی گسل بزرگی در مسیر فرعی روستای آلمان و شلماش قرار دارد. آبشار شلماش از جاهای دیدنی سردشت به شمار می‌رود و با شماره‌ی ۴۳۴ در فهرست میراث طبیعی - ملی به ثبت رسیده است.
نکته‌های ایمنی برای بازدید از آبشار
منبع عکس: اینستاگرام (ٰmeysam625@)
شنا و آب‌تنی در حوضچه‌ی آبشار شلماش ممنوع بوده و بهتر است برای حفظ جان خود و به‌ویژه کودکان و فرزندانتان، از این کار خودداری کنید.
چه زمانی به دیدن آبشار شلماش برویم؟
منبع عکس: mashreghnews
آبشار شلماش در فصل بهار، پر آب و خروشان است که از اواسط تابستان آب آن کم می‌شود. هوای آن نیز تا اواسط اردیبهشت‌ماه سرد است.
بهترین زمان برای تماشای این آبشار، اواخر بهار و از خردادماه تا اواسط پاییز است. البته در فصل زمستان نیز به‌دلیل هوای سرد منطقه ممکن است آبشار یخ بزند و منظره‌ی زیبایی و رویایی‌ای را ایجاد کند.
شب کجا بمانیم؟
منبع عکس: اینستاگرام (dr_ramyar@)
در شلماش، سکوهایی برای استراحت مسافران و گردشگرن ایجاد شده است و امکان اقامت و چادر زدن وجود دارد. از امکانات رفاهی دیگر در این مکان می‌توان به فروشگاه، رستوران و سرویس بهداشتی اشاره کرد.
همچنین شما می‌توانید شب را در اقامتگاه‌های سنتی و بوم‌گردی شهرستان سردشت سپری کرده و اقامت در بافت قدیمی و معماری اصیل این منطقه را تجربه کنید.
سایر دیدنی‌های سردشت
عکاس: امید سنندجی
سردشت، یکی از خوش‌آب‌وهواترین شهرستان‌های آذربایجان غربی به شمار می‌رود که دارای طبیعت زیبا و بدیعی است. دریاچه‌ی سد و رودخانه زاب و حاشیه‌های اطراف آن‌ها، آبشار شلماش، آبشار رزگه و چکوو، چشمه‌ی آب معدنی گراوان، گردنه زمزیران، دشت وزینه، تفرجگاه‌های خدر آباد، دره گرژال، بیوران و باساوه، زوران و باژار تنها بخشی از زیبایی‌های بی‌پایان این خطه هستند و پیشنهاد می‌دهیم در سفر به این منطقه از آن‌ها نیز دیدن کنید.
چطور به آبشار شلماش برویم؟
عکاس: رعنا پیروزیان
آبشار شلماس تا مرکز آذربایجان غربی، ۲۴۱ کیلومتر فاصله دارد و از ارومیه تا سردشت حدود چهار ساعت طول می‌کشد. برای رسیدن به این آبشار باید از سردشت به طرف روستای مراغان و روستای شلماش بروید که ۲۰ دقیقه زمان می‌برد. این جاده آسفالت است و چشم‌اندازی زیبا و تماشایی دارد. قبل از روستای شلماش، تابلوی تفرجگاه آبشار شلماش را خواهید دید. در ورودی آبشار، پارکینگ بزرگی وجود دارد؛ مسیر پارکینگ تا پای آبشار با مناظری از درخت‌های بلوط، چنار، انار و گردو چشم‌نواز شده است.
آبشار...
آبشار یخ می‌زند، با فریاد سنگ‌فروش، زیر رگ راه می‌رود، ستم چکش به سنگ، نفس تازه می‌کند استخان، تا گیسوان آبی آبشار دوباره شانه شوند، با نوازش آفتاب، تا مسیر باز شود، به رودخانه زندگی، نفس تازه کند، زمان زیر سنگ...
«فیروز ایزانلو»
عکاس: امید سنندجی، rahim zatnoghli، آرام قیصری، نفیسه پنهاهی، رعنا پیروزیان
عکس کاور: محمدیان
نویسنده: اکرم زمانی نوری