بقعه متبرک شاهزاده حسین ، فرزند امام رضا (ع) متوفی به سال ۲۰۱ ه. ق. یکی از زیارتگاه‌های مهم و جاهای دیدنی قزوین است که از قرن سوم همواره مورد توجه مردم واقع شده است. گفته شده که شاهزاده حسین (ع)، فرزند امام رضا (ع)، در راه سفر به مرو به هنگام عبور از قزوین، در این شهر درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد.
موقعیت امامزاده شاهزاده حسین قزوین روی نقشه
عکس از اعظم داداشی
تاریخچه
وضعیت بنا قبل از سده‌های هشتم ونهم روشن نیست، اما آثار موجود نشان می‌دهد که در طی این سده‌ها دارای بنایی عالی بوده است؛ زیرا ضریح چوبی روی مزار در آغاز سده نهم ساخته و نصب شده و احتمال آن زیاد است که بنای حرم نیز عالی و متناسب با این ضریح بوده باشد. ظاهرا در فاصله میان دو دوره چنگیزیان تا صفویه، بعلت وضعیت مغشوش مملکت و ناامنی‌ها، حدود دو قرن بنا تعمیر نشده و رو به ویرانی گذاشته است. احتمال میرود در زمان سلطان الجایتو شاه خدابنده و پسرش سلطان ابوسعید بهادرخان این بنا تعمیر شده باشد.
عکس قدیمی از شاهزاده حسین قزوین
حرم در زمان شاه طهماسب بازسازی شد و در دوره شاه صفی که دچار فرسودگی شدید شدهبود، توسط زینب بیگم دختر شاه طهماسب مرمت و بازسازی می‌شود.
نگاره‌ای زیبا از شاهزاده حسین قزوین
در زمان قاجار در دوره حکومت ناصرالدین شاه به سال ۱۳۰۶ ه.ق. آقا باقر اصفهانی ملقب به سعدالسلطنه، فرماندار قزوین، به دستور میرزا علی اصغرخان اتابک و با هزینه او اقدام به تعمیر و مرمت بخش‌های فرسوده و اضافه کردن الحاقاتی به بنا کرده است.
امامزاده شاهزاده حسین قزوین، عکس‌ها از اعظم دادشی
الحاقات شامل یک ایوان آیینه کاری شده در ضلع شمالی و همچنین بازسازی دیوار دور صحن و ساخت حجره‌هایی در اطراف آن و ساخت دو سردر در شمال و جنوب صحن است. پس از الحاق ایوان شمالی کتیبه‌ای (متعلق به زینب بیگم به تاریخ ۱۰۴۰ ه.ق) که در ضلع شمالی قرار داشت به بالای سردر ایوان جنوبی انتقال داده شد.
عکسی زیبا از سر در ورودی، عکس از اعظم داداشی (سایت شبستان)
مشخصات بنا
بقعه شاهزاده حسین(ع) با دو ورودی از سمت شمال و جنوب در میان صحن بزرگی قرار گرفته است. ورودی شمالی دارای طاق نما و شش مناره است که هر یک با کاشی‌کاری‌های بسیار زیبا تزیین شده است. در اطراف صحن ایوان‌هایی وجود دارد که با کاشیکاری در طرح‌های مختلف تزیین شده است.
حیاط بقعه مبارک شاهزاده حسین قزوین( عکس از ایرنا)
ورودی بقعه شاهزاده حسین (ع) دارای مقرنس کاری و تزیینات مختلف است که در دوره قاجاریه با افزودن ایوانی به آن شکل تازه‌ای یافته است. در بخش غربی و شرقی بقعه، دو رواق ساخته شده که به نام‌های بالا سر و پایان پا معروف و دارای گچبری و کاشیکاری است. فضای داخل بقعه شاهزاده حسین(ع) با کاشی خشتی هفت رنگ، بدنه آن با آیینه کاری و زیر گنبد باکتیبه‌هایی به خط ثلث در زمینه‌ی لاجوردی تزیین شده است.
عکس از اعظم داداشی (سایت شبستان)
قدیمی‌ترین و زیباترین اثر مجموعه شاهزاده حسین(ع)، در چوبی منبت کاری شده آن است که در سال ۹۶۷ هجری به مجموعه اضافه شده است. طبق کتیبه‌ای از کاشی معرق، این مجموعه در سال ۱۰۴۰ هجری به دستور زینب بیگم، دختر شاه طهماسب صفوی، بازسازی و صندوق چوبی نفیسی بر مزار آن نصب شده است. بقعه شاهزاده حسین (ع) در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۱۸ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
عکس کاور از سایت wikiquote
نویسنده: پریسا همایونی
$('.map-container') .click(function(){$(this).find('iframe').addClass('clicked')}) .mouseleave(function(){$(this).find('iframe').removeClass('clicked')});