قصر عين الرشيد که با نام کاروانسرای عین الرشید نیز شناخته می‌شود، بیانگر اصول معماری ایرانی در زمان صفویان است و در دو کيلومتری شمال کاروانسرای قصر بهرام، در قسمت ميانی فاصله درياچه نمک و کوير بزرگ قرار دارد. يک چشمه بزرگ و مملو از آب شیرین بين کاروانسرا و پست نگهبانی شکارگاه واقع شده که آب آن از طريق جوی آبی که همچنان آثار آن باقی است به باغ درون حصار کاخ می‌رفت تا درختان و گل‌ها را سيراب کند. خرابه‌های قصر و باغ امروز پوشيده از خارهای بيابانی است که به جای درختان و گياهان زيبای گذشته روييده‌اند. بنای عين الرشيد ۸۶ متر طول و حداکثر ۴۷ متر عرض دارد و مشتمل بر دو حياط بزرگ است. معبر ورودی به حياط اصلی را به شکل ايوانی به طول ۹.۷ و عرض ۵.۴ متر در جبهه جنوبی بنا کرده‌اند. در دو طرف ايوان ورودی دو تالار وجود دارد که هريک با پنج در به حياط قصر وصل می‌شوند. در باريکه کناری هر دو تالار، دو اتاق مستطيل شکل قرار گرفته‌اند که به تالار ها راه ندارند و مخصوص خدمه بوده‌اند. نظير اين اتاق‌ها در جبهه جنوبی حياط نيز واقع شده‌اند که به تالارهای جنوبی راه دارند.