بر اساس شجره نامه موجود، امامزاده حسن از نوادگان حسن مجتبی و پسر عموی شاه عبدالعظیم بوده است. بقعه وی دارای گنبد و بارگاه و صحن وسیعی می باگردید. ورودی این بنا به طرف شمال قرار دارد و اطراف آن را صحن فرا گرفته است. بین رواق و حرم، در خاتم بسیار ناب نصب گردیده است که بر روی آن با خطوط نستعلیق امامزاده حسن را فرزند حسن مجتبی معرفی کرده که تاریخ ۱۲۷۶ هجری قمری دارد. بالای دیوارهای حرم حاشیه ای پهن مشتمل بر کتیبه قرآنی است که به خط ثلث و برجسته به رنگ طلایی بر زمینه لاجوردی گچ بری گردیده است. گنبد بقعه با ترکیبی متناسب و موزون از کاشی های سفید و فیروزه ای بر زمینه مشکی و کتیبه ای قرآنی در دور تا دور پوشیده گردیده و کتیبه آن نشان می دهد که مربوط به زمان ناصرالدین شاه قاجار است. رواق و حرم دارای تزیینات مقرنس کاری و آیینه کاری است.