منار بسطام یا برج کاشانه بسطام، در سال ۵۱۴ هجری قمری توسط رضی‌الدین محمد عیسی (هشتمین وارث و جانشین بایزید) در سمنان ساخته شد. پلکان‌های منار به صورت مارپیچی است و به وسیله روزنه‌هایی که در بدنه مناره تعبیه شده نور داخل آن تأمین می‌شود.
این بنا که یکی از آثار زیبای بر جای مانده از دوران سلجوقیان است، در طول حیات ۹۰۰ ساله خود شاهد حوداث تلخ و شیرین بسیاری بوده و همچنان که معماری زیبا و دلگیر خود را در طول این دوران حفظ کرده است، به اثری ملی برای ایران و جاذبه‌ای گردشگری برای بخش بسطام شهرستان شاهرود، در استان سمنان تبدیل شده است. این اثر به تاریخ ۲۳ خرداد ۱۳۸۶ به عنوان اثر ملی ثبت شد؛ همچنین شهر بسطام با توجه به ماده هشت از قانون تشکیل سازمان میراث فرهنگی در همین جلسه به عنوان شهر نمونه گردشگری بین‌المللی تعیین و معرفی شد.
نمای این بنار از چندین قسمت آجرکاری با رویه‌های گوناگون تشکیل شده است. تناسب میان بخش‌های مختلف نشان از هنر بالای مردمان این سرزمین دارد که طول، عرض و کنار هم قرار دادن و رعایت اصول مهندسی در ۹۰۰ سال پیش نشانی دیگر از اوج هنر و خلاقیت، زمام‌داران این سرزمین بوده است. در قسمت بالایی منار نیز چند رديف آجر چينی مهندسی و هنری تاج منار را به‌وجود آورده اند.
پلکان‌های این منار با یک معماری هوشمندانه به صورت مارپيچی به دور منار، تا بالای منار پیچیده شده است. همچنین برای روشنایی مورد نیاز داخل سازه مهندسان آن زمان سوراخ هایی را دیواره‌های بدنه منار تدارک دیده‌اند و نور لازم را برای بنا به داخل سازه هدایت کرده‌اند.