این روستا در همسایگی نزدیک با روستای ون و «سار» و از هر طرف با فاصله دو کیلومتر قرار گرفته است. نزدیک به ۲۰۰ نفر سکنه ثابت دارد که شغل اکثر سکنه آن دامداری و کشاورزی خرد می باگردید. مهمترین محصولات درختی و باغی آن از قدیم گردو و بادام بوده و مهمترین فنابت اقتصادی وابسته به کشاورزی سکنه آن تاماد گلاب گل محمدی استکه در فصل بهار پس از جمع آوری از مزارع پرورش این گل تاماد می شود. شغل اغلب زنان و دختران این روستا به شکل سنتی از قدیم قالی بافی بوده که در سالهای اخیر به دلیل رکود در بازار فرش سنتی ایران، از رونق آن کاسته گردیده است