اقامتگاه بومگردی سِرای دیلیگُن

اقامتگاه بومگردی سِرای دیلیگُن در کنار شهر دلیجان و به دور از هیاهوی شهر و در نزدیکی راه قم و اصفهان قرار دارد. این خانه در گوشه ای از باغی ۵ هزار متری با معماری گنبدی و با مصالح محلی ساخته شده است. خانه دارای یک هشتی (لابی) و هفت اتاق است و هر کدام از اتاق ها سرویس های بهداشتی در درون خود دارد. نما کاری درون و برون خانه با کاهگل است مگر اتاق شاه نشین که با گچ، سفید کاری شده است. این اتاق شاه نشین تخت خواب با دیواره سنگی دارد که درون آن با خاک رس پر شده تا میهمان اگر دوست داشته باشد برهنه بر بستری ازخاک بخوابد تا بار الکتریکی بدن او تخلیه شود. در گوشه ای بیرون از همه ی این اتاق ها و در کنار باغچه، نیایشگاهی گرد و مخروطی با یک بادگیر قرار دارد. بجز این خانه و اتاق هایش، در بخش شرقی باغ اتاق دیگری است به دور از آهن و فلز می باشد تا هرکسی در آن بخوابد مغناطیس بدنش در هم نریزد و بامدادان با بانگ خروسی که در آن نزدیکی است از خواب بیدار گردد. همچنین این که بیشتر اتاق ها با فرش های دست بافت که با پشم و پنبه بافته شده است، فرش شده اند فرش گردیده است. همه ی ساختمان ها و اتاق های یاد شده برای خواب و استراحت است و بخش میانی باغ برای گردش،گفت و شنود و خوردن و نوشیدن است. از نوشیدنی های ویژه این باغ دم نوش چهل گیاه است که زبانزد شهر دلیجان است. (به این خاطر این دم نوش زبانزد است که حسین صفری دارنده باغ و بوم گردی سِرای دیلیگُن نویسنده کتاب تاریخ و فرهنگ دلیجان و واژه نامه راجی گویش مردم دلیجان، باغ او پایگاه فرهنگی مردم دلیجان است و جشنواره های محلی گوناگونی را در آن برپا نموده است.