غار شاپور واقع در شهر بیشاپور، شهرستان کازرون در استان فارس، از غارهای تاریخی بسیار پراهمیت ایران است. به نظر می‌رسد غار قبل از دوران ساسانیان از مکان‌های مذهبی و آیینی ساکنان آن منطقه بوده و به مانند غار باباجابر و نیاسر مراسمی در آنجا انجام می‌شده است. از آنجا که اردشیر و شاپور اول روش وحدت مذهبی را میان مردم اجرا می‌کردند، از این رو اردشیر برای محو اعتقادات گذشته مردم منطقه نیاسر، آتشکده‌ای بزرگ هم‌جوار غار نیاسر می‌سازد و شاپور هم دستور ساختن مجسمه‌اش را درون این غار می‌دهد.
غار شاپور در انتهای تنگ چوگان و در چهار کیلومتری شهر بیشاپور در شهرستان کازرون مهم‌ترین پایتخت ساسانیان در ارتفاع حدود ۸۰۰ متری از سطح زمین قرار دارد و دهانه آن حدود ۳۰ متر است. جاده آسفالته به طول ۶ کیلومتر دره را به روستای تنگ چوگان متصل می‌کند، از این روستا با ۵ ساعت کوهپیمایی میتوان به دهانه غار رسید. این غار به سبب قرار گرفتن مجسمه شاپور بر دهانه آن به غار شاپور معروف شده است. مجسمه ۶ متری شاپور بر دهانه این غار، شاهکار پیکر تراشی ایران باستان است. مجسمه شاپور از یک ستون چکیده غول‌پیکر که در این غار وجود داشته تراشیده شده است و با وجود گذشت ۱۷۰۰ سال هم‌چنان پابرجا و تنها مجسمه باقی‌مانده از دوران باستان است که حدود ۷ متر ارتفاع دارد.
بعد از گذشت سال‌ها کماکان سر این مجسمه سالم است ولی دو دست آن شکسته‌اند. ظاهرا این مجسمه بر اثر زمین لرزه واژگون شده بوده که در سال ۱۳۳۶ توسط ارتش ایران و بدون لحاظ کردن اصول باستان شناسی تعمیر شده و دوباره به حالت اولش بازگشته است. مهم‌ترین عوامل تخریب این پیکره زلزله و دخالت آدمی شناسایی شده است. بر روی این اثر باستانی مرمتی شتاب زده انجام شده و هیچ گونه عملیات حفاظت، استحکام بخشی و مرمت اصولی بر روی این پیکره انجام نشده است. در آن سال برای دستیابی آسان به غار ۲۳۰ پله از ارتفاعات صعب‌العبور دامنه پرشیب تا ورودی غار در سنگ‌‌های کوه کنده شده و سیمان‌کاری شده است.