سنگ نبشته های گنج نامه

سنگ‌نبشته‌های گنج‌نامه نوشتارهایی از دوران داریوش و خشایارشاه هخامنشی هستند که بر دل یکی از صخره‌های کوه الوند و در انتهای دره‌ی عباس‌آباد حکاکی شده‌اند. کتیبه‌ها هر کدام در سه ستون ۲۰ سطری به زبان‌های پارسی باستانی، عیلامی و بابلی نو نوشته شده‌اند. متن پارسی باستان در سمت چپ هر دو لوح جای گرفت است. متن عیلامی در وسط هر دو کتیبه نوشته شده و متن بابلی نو در ستون سوم قراردارد. این کتیبه‌ها از دیرباز نام‌های گوناگونی را بر خود گرفته‌اند. دو نام «جنگ‌نامه» و «گنج‌نامه» در سده‌های اخیر مصطلح بوده است که درباره‌ی وجه تسمیه‌‌ی گنج‌نامه می‌توان گفت: گنج‌نامه در زبان فارسی به معنای حکایت و داستان گنج است و باور عموم مردم این بوده است که این کتیبه‌ها راز گنجی نهان را در خود دارند. بعد از رمزگشایی محتوی این کتیبه‌ها توسط اوژن فلاندن، باستان‌شناس فرانسوی، مشخص شد این باور عمومی درست نبوده است. به نظر می‌رسد واژه‌ی جنگ‌نامه نیز به دلیل ذهنیتی که از جنگ و جنگاوری شاهان گذشته در خاطر مردم بوده به وجود آمده باشد.