خانه حسین خداداد (تماشاگه زمان)

تماشاگه زمان مجموعه ای از ابزارهای زمان سنجی و گاه شماری است که در محوطه ای به گستره ۵۰۰۰ مترمربع و عمارتی با زیربنای ۷۰۰ مترمربع سازماندهی گردیده است. این موزه به عنوان نخستین موزه ساعت در ایران شناخته می شود. در داخل ساختمان موزه که از دو طبقه تشکیل گردیده، سیر تکامل انواع ساعت های مکانیکی متعلق به سده های هفدهم تا بیستم میلادی در معرض نمایش قرار گرفته است، ساعت هایی نظیر ساعت شاهینی، آونگی، رومیزی، دیواری در این بخش قرار دارند.در طبقه دوم موزه ساعت های جیبی معماما و ساعت های جیبی سفارشی متعلق به شخصیتهای تاریخی و سیاسی، ساعت های ویژه ای چون ساعت کارت زنی، شیفت نگهبانی، ساعت کشتی و همچنین ساعت های مچی در انواع دستبندی و دو زمانه به چشم می خورد. در بخش تقویم ها نیز گاهنامه های ایرانی، به علاقه مندان ارائه گردیده است. در محوطهٔ این تماشاگه ساعت های نخستین مانند ساعت آفتابی، ساعت شنی، ساعت آبی و ساعت سوختی قرار گرفته اند. در درون عمارت نیز ساعت های مکانیکی دیواری، رومیزی، جیبی و مچی قرار گرفته اند. همچنین بخشی از عمارت به اسنادی دربارهٔ گاهشماری جلالی و پیشینه آن در ایران اختصاص یافته است.