پارک پلیس

پارک پلیس که با نام بوستان پلیس نیز شهرت دارد، در قطعه زمینی موسوم به باغ مجید آباد (باغ اناری) واقع در شمال شرق تهران به مساحت ۵۱۶۶۶۳ مترمربع احداث شده است. فضای این بوستان توسط خیابان سی و پنج متری پیشنهادی طرح تفضیلی شهر تهران به دو قطعه تقسیم می‌گردد که قطعه شمالی حدود ۲۷ هکتار و قطعه جنوبی حدود ۲۴ هکتار بوده و ارتباط بین این دو بخش توسط یک پل عابرپیاده برقرار می‌گردد. تاریخچه پارک پلیس اﻳﻦ بوستان توسط ﺧﻴﺎبانی به دو بخش ﺗﻘﺴﻴﻢ شده است. بخش اول در گذشته به خاطر داشتن درختان انار ﺑﺴﻴﺎﺭ به باغ اناری معروف بوده که به دلایل مختلف مثل تراکم درختان و عدم کنترل مناسب، عدم محصورﻳﺖ اﻳﻦ باغ، وﻳﮋگی‌های مهاجرپذیری و بافت نیمه‌صنعتی و کارگاهی منطقه‌ ۴، اﻳﻦ باغ را به مکانی ﺑﺴﻴﺎر مستعد برای ورود افراد خلافکار تبدیل کرده بود. مسئله‌ای که نگرانی از وجود ﭼﻨﻴﻦ مکانی در اﻳﻦ ناﺣﻴﻪ را تشدﻳد می‌کرد عبور تعداد ﻛﺜﻴﺮی از دانش‌آموزان از اﻳﻦ باغ و مواجهه‌ آن‌ها با آثار خلاف در ﻣﺴﻴﺮ رفت و ﻳﺎ برگشت از مدرسه بود. بخش دوم ﻧﻴﺰ سابق بر اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ فعلی ﺑﻴﺎبان بود که در بخش شمالی خود درنهایت با جنگل‌های لوﻳزان هم‌جوار می‌شد. همه‌ اﻳﻦ معضلات ذکر شده مسئوﻟﻴﻦ را به سمت ﻳافتن راه حلی مناسب جهت مقابله با نا‌امنی اﻳﻦ مکان سوق داد تا این‌که در سال ۱۳۸۲ در هفته‌ پلیس اﻳﻦ مکان به پارک فعلی با نام پارک پلیس تبدﻳل شد و تا حد ﺑﺴﻴﺎﺭ بالاﻳﻰ ناامنی سابق کمرنگ شد تا جایی که اﻳﻦ پارک در وﺿﻌﻴﺖ فعلی به‌صورت فعال در خدمت اﻳﻦ ناﺣﻴﻪ و بخصوص سه شهرک مسکونی با نام‌های اﻣﻴﺪ، پارس و فرﻫﻨﮕﻴﺎن قرار گرفته است. البته نکته‌ جالب توجه نام پارک است که در اﻳﺠﺎد اﻣﻨﻴﺖ بی‌تاﺛﻴﺮ نیست. چون فکر را به اﻳﻦ سوق می‌دهد که امکان استقرار یک پاﻳﮕﺎه ﻧﻴﺮوی پلیس در اﻳﻦ پارک وجود دارد در حالی‌که اﻳﻦ نام‌گذاری به دﻟﻴﻞ افتتاح اﻳﻦ پارک در هفته‌ پلیس است. ویژگی‌ها طراحی محوطه‌ این بوستان الهام گرفته از باغ‌های ایرانی است. در این بوستان محور‌های طولی و عرضی عمود برهم، استخر‌های زاویه‌دار همراه با جریان آب، راه‌های مستقیم و کلاً منظم هندسی به چشم می‌خورد و تنها معابر درجه‌ ۳ فرعی به‌صورت نامنظم طراحی شده است و تقریباً می‌توان سبک طراحی آن را منظم دانست. ورودی همان‌طور که در عکس‌ها مشاهده می‌شود اﻳﻦ پارک دارای ورودی شاخصی است که بخش عمده‌ اﻳﻦ شاخص بودن به استفاده طراح از رواق‌هایی با ستون‌هایی برمی‌گردد که مشاهده‌ آن‌ها و ﻧﻴﺰ قدم زدن در اﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ ستون‌های گرد دوره‌ ساسانی را در ذهن تداعی می‌کند . از دﻳﮕﺮ وﻳﮋگی‌های بارزی که در اﻳﻦ ورودی به چشم می‌خورد، تقارن است. که در آن محور آبی انفصال یافته توسط ﻳک قطعه چمن دو آب‌نما را با حرکت چشم به هم می‌رساند و اﻳﻦ تقارن را ﺑﻴﺸﺘﺮ در ذهن نماﻳﺎن می‌کند. اﻳﻦ نقطه از پارک در بافت شهری اﻳﻦ منطقه نقش فعالی را اﻳﻔﺎ می‌کند . چنانکه تعدادی از برنامه‌های زنده‌ تلوﻳزﻳونی در اﻳﻦ مکان فیلم‌برداری شده است . اﻳﻦ پتاﻧﺴﻴﻞ با ﺗﻌﺒﻴﻪ‌ سکوهای نشستن و فضای سن مانند و ﻧﻴﺰ بافت ﮔﻴﺎهی کوتاه حاصل شده است. با ذکر اﻳﻦ وﻳﮋگی‌های ورودی از ﻗﺒﻴﻞ تقارن قوی و ﻧﻴﺰ ستون‌هایی که حس آشنایی از گذشته‌های تمدن دﻳرﻳن اﻳران را به ذهن می‌آورد، گواه تاﺛﻴﺮ پذﻳری طراح از سبک پست مدرن در طراحی اﻳﻦ پارک است. برخی از گونه‌های گیاهی کاشته شده در این پارک  انواع کاج و سرو تبریزی اقاقیا بیدمجنون زیتون و توت پیراکانتا یاس زرد و میخک هندی  زرشک و  مورد  شمشاد و انواع بالارونده‌ها امکانات: نمازخانه و کتابخانه رستوران  زمین بازی کودکان  وسایل بدنسازی و زمین ورزشی  آلاچیق   برکه، استخر و آبنما سرویس بهداشتی عمارت ارباب هرمز در دروان قاجار و پهلوی عده‌ای از زرتشتیان در تهرانپارس ساکن شدند. ارباب جمشید یکی از رجال حکومت پهلوی بوده که بعد از کشته شدن او پسرانش هرمز و آرش وفادار و چند تن دیگر مالک زمین‌های او شدند. ارباب هرمز که به‌عنوان مالک اصلی زمین‌های تهرانپارس محسوب می‌شود، یکی از متولیان زرتشتی شکل دهنده‌ منطقه‌ تهرانپارس بوده است. عمارت ارباب هرمز و باغ اناری تهرانپارس تنها یادگارهای به‌جا مانده از خان زرتشتی تهرانپارس است. این اثر به‌عنوان یکی از بی‌نظیرترین آثار به‌جا مانده از دوران قاجار با تزئینات منحصربه‌فرد بوده است.   این عمارت قاجاری در دو طبقه و در بخش میانی باغ اناری قرار گرفته است که شامل یک تالار مجلل در طبقه‌ نخست با ۸ پایه ستون و سرستون‌های کرنتی و سقف گچ‌بری شده با طرح‌های زیبای هنر ایرانی است. تزئینات چوبی و گچ‌بری‌های رنگ شده در طبقه‌ دوم این عمارت نیز به همراه اتاق‌های مجلل با معماری قاجاری جلوه‌ ویژه‌ای به این بنای تاریخی زرتشتی بخشیده است. ارباب هرمز که به‌عنوان یکی از منصف‌ترین و بخشنده‌ترین مالکان تهرانپارس محسوب می‌شده است، در زمان شهرداری "مهام" به کمک گروه مهندسانی که طراحی بهشت‌ زهرا را انجام داده بودند، نسبت به خیابان‌بندی و جدول‌کشی در تهرانپارس اقدام کرد. این بنای تاریخی از جاهای دیدنی تهران به شمار می‌رود و در تاریخ شانزدهم اسفند ۸۴ به شماره ۱۴۶۱۰، در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. نویسنده: نیلوفر دوشیری