پارک جمشیدیه با وسعتی در حدود ۱۰ هکتار در شمال تهران قرار دارد. این تفرجگاه دلنشین با امکانات خوبی که در دل خود دارد، توانسته است تا شرایط تفریح یک روز تعطیل را برای پایتخت‌نشینان مهیا کند. وجود درختان کهنسال این بوستان را به یکی از ریه‌های شهر تهران تبدیل کرده است. امروز به بوستان جمشیدیه، یکی از قدیمی‌ترین پارک ها و بوستان‌های تهران سری زده‌ایم تا با آن بیشتر آشنا شویم.
هرآنچه باید درباره پارک جمشیدیه تهران بدانید:
تاریخچه پارک جمشیدیه
بخش‌های مختلف پارک جمشیدیه
پوشش گیاهی و جانوری پارک جمشیدیه
آدرس و مسیر دسترسی به پارک جمشیدیه
بهترین زمان بازدید از پارک جمشیدیه تهران
تاریخچه پارک جمشیدیه
پارک جمشیدیه که در منطقه یک و ناحیه چهار تهران و در بخشی از اراضی باغ‌های دولو ساخته شده است، روزگاری متعلق به خاندان دولو بود که در دوره قاجار می‌زیستند.
بوستانی که امروزه به آن «پارک جمشیدیه» می‌گویند، در واقع متعلق به فردی به نام جمشید دولو قاجار بوده است. املاک زیادی در تهران به نام طایفه دولو از مشهورترین خانواده‌های وابسته به قاجار، سند خورده بود، در شناسنامه تاریخی پارک جمشیدیه هم نام جمشید دولو قاجار به‌عنوان مالک زمین این بوستان ثبت شده است، مالکی که ملک ۶۹ هزار مترمربعی خود را به فرح پهلوی بخشید.
در ابتدا قرار بود که بنای یک سرای سالمندان در آن طرح‌ریزی شود؛ اما این تصمیم هرگز به اجرا در نیامد و به سود احداث پارک عمومی و استفاده همگانی از صحنه کنار رفت و سال ۱۳۵۶ این منطقه شمایل یک پارک عمومی را پیدا کرد و به یکی از جاذبه‌های گردشگری و جاهای دیدنی تهران تبدیل شد.
بوستان جمشیدیه از بدو تأسیس، دو بار بازسازی شده است و در سال ۱۳۷۴، ۱۶ هکتار به وسعت آن افزوده شد که قسمت الحاقی به پاس ۳۰ سال رنج شاعر نامدار در سرایش شاهنامه، به نام «فردوسی» مزین شد؛ بوستان سنگی فردوسی با ابتکاراتی که برای احداث آن به کار رفته، از نظر جذب توریست با پارک اصلی در رقابت است.
در واقع آنچه که امروز به‌عنوان بوستان جمشیدیه می‌شناسیم، در طول سال‌ها دچار تغییرات شده، اما طراحی اصلی آن را کامران طباطبایی دیبا انجام داده است؛ وی در ۱۴ اسفند ۱۳۱۵ در تهران متولد شد و در سال ۱۳۳۵، تحصیل در رشته معماری در دانشگاه هاروارد را در شهر واشینگتن دی.سی آغاز کرد. او نقاش، شهرساز و معمار نوگرا و صاحب سبک ایرانی است که بناهای زیبا و ماندگاری همچون موزه هنرهای معاصر تهران، فرهنگسرای نیاوران و فرهنگسرای دانشجو، پارک شفق و... را در کارنامه خود دارد.
بخش‌های مختلف پارک جمشیدیه
با ورود به فضای بوستان جمشیدیه هجوم هوای خنک و پاکیزه را به درون ریه‌های خود احساس می‌کنیم. اینجا دیگر از دود و ماشین خبری نیست. تا چشم کار می‌کند، درخت است و گل، نغمه پرندگان با صدای شرشر آب درهم آمیخته و سمفونی دل پذیری را به وجود آورده است.
قرار گرفتن کوه، رودخانه، آبشار و فضایی جنگلی مجموعه زیبایی را به وجود آورده که موجب شده کوهنوردان بسیاری از این مسیر برای صعود به کلکچال استفاده کنند. وجود پله‌ها و عبور از کفپوش‌های ناهموار سنگی که تداعی‌کننده جاده‌های جنگلی است، فضایی دلچسب و خاطره‌انگیز برای عبور و مرور به وجود آورده است.
دریاچه پارک جمشیدیه
وجود دریاچه‌ای زیبا به‌همراه آب‌نماهای گوناگون طراوت دلپذیری به محیط بخشیده است. دیدن بازی ماهی‌ها و مرغابی های بازیگوش در این برکه می‌توانند ساعت‌ها نگاه گردشگران را مجذوب خود کند.
این بوستان از امکانات گوناگونی چون آلاچیق، آبشار، کافه‌های گوناگون، آب‌نما، سرویس‌های بهداشتی، رستوران و فضایی برای نگهداری پرندگان برخوردار است. وجود تندیس‌های متعدد با طرح‌های مفهومی و انتزاعی در نقاط مختلف پارک، زیبایی و جذابیت فضا را دو چندان کرده است.
نگارستان و آمفی تئاتر پارک جمشیدیه
این بوستان برای فرهنگ دوستان نیز فرصتی مهیا کرده تا از نگارستان و آمفی تئاتر آن استفاده کرده و در کنار بهره بردن از طبیعت به فعالیت‌های فرهنگی بپردازند.
بوستان سنگی جمشیدیه
پس از طی حدود ۶۰۰ پله به فضای زیبایی می‌رسیم که نگاهمان را مجذوب خود می‌کند. این بوستان موزه‌ای سنگی است که در آن سنگ‌ها در اشکال گوناگون تغییر شکل یافته‌اند و باغ وحشی سنگی را پیش چشمان‌مان به نمایش می‌گذارند.
بوستان سنگی را می‌توان فرزند پارک جمشیدیه دانست که با امکانات مناسب میزبان گردشگران بسیاری از نقاط مختلف ایران و جهان است.
در حوالی این موزه سنگی نیز دشت کوچکی قرار دارد که چوپانان در آن به چرای دام‌های خود می‌پردازند. صحنه‌ای که شاید کمتر کسی بتواند در میان این شهر مدرن از دیدن آن لذت نبرد و شگفت‌زده نشود.
نمایشگاه‌های موقت
اگر خوش‌شانس باشید، می‌توانید در کنار استفاده از محیط و فضای سبز این بوستان از نمایشگاه‌های موقتی که گه گاهی در آن برگزار می‌شود نیز دیدن کنید. در این نمایشگاه‌ها می‌توانید از دیدن صنایع دستی هنرمندان لذت برده و با خرید از آن‌ها یک یادگاری ارزشمند برای خود تهیه کنید.
منظره تهران از پارک جمشیدیه
منظره این شهر بزرگ با انبوه ساختمان‌های گوناگون که در کنار هم قد برافراشته‌اند، می‌تواند تصویر زیبایی باشد که تماشای آن را از ارتفاعات بوستان جمشیدیه به شما پیشنهاد می‌کنیم.
پوشش گیاهی و جانوری پارک جمشیدیه
گونه‌های بسیار زیادی از گیاهان در این بوستان زندگی می‌کنند و سخاوتمندانه وظیفه پاکیزگی هوای آلوده تهران را به دوش می‌کشند.
نارون، چنار، سرو، بلوط، زبان گنجشک، افرای سیاه و درختان میوه چون بادام، سیب، زردآلو و گلابی از درختانی است که در این بوستان فرصت رشد و نمو یافته‌اند.
بیش از ۶۰ گونه پرنده نیز در این بوستان شناسایی شده که در لابه‌لای شاخ و برگ درختان زندگی می‌کنند. همراه داشتن یک کتاب راهنما و دوربین دو چشمی فرصت مناسبی است تا در این باغ مصفا به پرنده نگری بپردازید و با گونه‌های مختلف این ساکنان زیبا از نزدیک آشنا شوید.
آدرس و مسیر دسترسی به پارک جمشیدیه
آدرس پارک جمشیدیه تهران
پارک جمشیدیه در انتهای خیابان شهید باهنر (نیاوران)، انتهای خیابان فیضیه و امیدوار واقع شده است.
مسیر دسترسی به پارک جمشیدیه
بوستان جمشیدیه دارای چهار در ورودی است. کلکچال در شمال این بوستان بوده و از جنوب به باغ‌های دولو منتهی می‌شود. از شرق به خیابان جمشیدیه و از غرب به جاده کلکچال متصل می‌شود.
برای رسیدن به پارک جمشیدیه باید ابتدا خود را به میدان تجریش برسانید. برای این کار می‌توانید در ایستگاه مترو تجریش در خط یک مترو از ایستگاه خارج شوید یا با بی‌آر‌تی‌های مسیر میدان راه‌آهن - تجریش و تاکسی‌هایی که از سراسر شهر به میدان تجریش می‌روند استفاده کنید.
از میدان تجریش هم می‌توانید با تاکسی‌هایی که از سمت میدان قدس به پارک جمشیدیه می‌روند به پارک برسید. همچنین در خیابان نیاوران می‌توانید از خیابان فیضیه و امیدوار به پارک جمشیدیه برسید.
بهترین زمان بازدید از پارک جمشیدیه تهران
این بوستان در هر فصلی زیبایی خودش را دارد، اما ما به شما پیشنهاد می‌کنیم فرصت دیدن آن را در دو فصل پاییز و بهار از دست ندهید. سرسبزی و طراوت درختان سر به فلک کشیده در بهار هوش از سر هر بیننده‌ای می‌برد و رنگارنگی پاییز تصویری به‌یادماندنی از این بوستان در ذهن‌تان به‌جای خواهد گذاشت.
آیا شما هم قبلا در این پارک حضور داشته‌اید؟ نظرات و تجربیات خود را با کجارو و خوانندگان ما در میان بگذارید.
نویسنده: علیرضا کیخا
بازنویسی: سعیده خلیلی‌صفا