دیوار بارو دامغان برای محافظت از شهر در زمان تهاجم دشمنان ساخته شده بود. از این دیوار عظیم که در پیرامون دامغان یادگارهایی از آن به چشم می‌خورد، در قسمت جنوب حدود ۱۶۱۰ متر، در شرق حدود ۱۶۲۰ متر و در شمال حدود ۱۵۰ متر از آن باقی مانده است. با قدمتی که به اوایل دوران اسلامی یا پیش از آن بازمی‌گردد، از دیوار بارو دامغان به‌عنوان بزرگ‌ترین بنای خشتی ایران بعد از ارگ بم یاد می‌شود. این اثر ارزشمند در سال ۱۳۷۵ و به شماره ۱۷۹۹، در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.