مسجد مولانا از دوره تیموریان باقی مانده است و به نام مسجد و آرامگاه مولانا زین الدین ابوبکر نیز شناخته می‌شود. بانی این مسجد پیر احمد خوافی، وزیر شاهرخ بهادر تیموری بوده و مسجد در سال ۸۴۸ هجری قمری به دستور وی ساخته شده است. اهمیت این بنا بیش‌تر به‌خاطر کتیبه‌های کاشی‌کاری معرق سردر و حواشی آن است که شامل نکات ظریف هنری و ویژگی‌های دوره تیموری می‌شود. مزار شیخ زین الدین نیز در فضای باز مجموعه واقع شده است. در اطراف مزار محجری (حفاظ فلزی) کشیده‌اند و دو لوح سنگی خاکستری رنگ، یکی روی قبر و دیگری در بالای سر آن به‌صورت افراشته قرار دادند. این مجموعه با شمار ۳۰۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
عکس کاور از رحمان یوسفعلی‌زاده