آتشکده مهراردشیر از آتشکده‌های معروف دوره‌ی ساسانی بوده که زیارت آن نزد زرتشتیان آن زمان مقامی برگزیده داشته است. اما گویا تقدس جایگاه آن به پیش از دوران ساسانی برمی‌گردد؛ بنا به روایتی بهمن پسر اسفندیار، که او را بهمن اردشیر یا اردشیر درازدست هم گفته‌اند، آن را در اردستان برپا کرد. نام اردستان - که از ترکیب لفظ «ارد» به معنی پاک و مقدس و روشن با پسوند «ستان» درست شده - به معنای «محل مقدس» یا «جای پاک و روشن» است که به نظر می‌رسد بخاطر وجود آتشکده آن نام را به خود گرفته است.